Endurvinnsluaðferðum samfélaganna verði kastað á hauganna

Það er ekki sjálfsagt eða eðlilegt að flokka venjulegt sorp á heimilum og fyrir því eru tvær góðar ástæður, og eru þessar:

þessu fylgi sóðaskapur og óþarflega mikið umstang sem er ekki þess virði.

Þar að auki á fólki að vera frjálst að velja að flokka ekki sorp sem fellur til á heimili þess eða fyrirtækis og er það þriðja góða ástæðan ef ekki sú mikilvægasta.

Endurvinnsla úrgangs eins og plasts og pappa hafi misfarist of mikið í gegnum tíðina og valdið gríðarlegum umhverfislegum spjöllum.

Hvorki sorp hirðu aðilar á landinu né erlendir endurvinnsluaðilar hafi í rauninni haft getu né burði til að taka á móti endurvinnsluúrgangi og sinna úrvinnslu hans með fullnægjanlegum og ábyrgum hætti.

Endurvinnsluúrgangur frá íslenskum heimilum og fyrirtækjum hafi mest allur verið sendur úr landi, og hafi líklega að stóru leyti safnast þar upp og átt þátt í því að hafa ollið svo miklum spjöllum þar og ráðaleysi að honum hafi á endanum verið líklega mest öllum fargað með einum eða öðrum hætti, og mjög líklega oftast með brennslu, eða mjög líklega losaður í höfum heims, og ekki ólíklega urðaður í jörðu. Og þetta meðan stór hluti heimila og fyrirtækja voru alla síðustu áratugina að flokka og safna endurvinnsluúrgangi samviskusamlega.

Málið horfir því þannig við hjá mér að heimilin og fyrirtæki eigi ekki að þurfa að standa í óþarfa sóðaskap við að flokka og safna rusli sem til fellur hjá þeim, og jafnvel þó endurvinnsluaðferðir hefðu tekið stórbreytingum til hins betra. Því rusl sé rusl sem megi kasta í EINU og sömu ruslafötuna, hvort sem er mulningur eða ósamanbrotin mjólkurferna, eða sápuflaska og hvort sem hún væri tóm eða full.

• Það á því að brenna mest allt sorp
• Sorp móttöku aðilar einir eigi að flokka sorp sjálfkrafa eftir þörfum

Ef þetta viðhorf lýsi reiðum miðaldra karlmanni þá ætti það í rauninni að vera auðskiljanlegt miðað við hvað samfélög eins og það Íslenska séu orðin fram úr öllu hófi VITLAUS og GRÆNINGJALEG og séu í greinilegu niðurbroti, því þau hafa misst mest alla þá skynsemi sem hafi haldið þeim innan eðlilegra og skikkanlegra marka, og hafi þau því villst af leið með villukenndri og kengbilaðri stjórnun sem hefði leitt þau til tortímingar ef ekkert hefði verið að gert. En þetta er líklega tímabundið sturlunnarástand þeirra sem muni ganga yfir eftir að þau hafi vankað við sér.

Reiði miðaldra karlmaðurinn ég er ekki einungis að sjá forráttuheimskun þá sem tröllríði samfélögunum í þessum efnum, heldur ennfremur aðrar hliðar þess og þætti, eins og þeirrar sjúklegu sektarkenndar sem gripið hafi samfélögin og virðist vera þáttur í því að fá þau til að endurskoða venjur sínar sem lífsskilyrði þeirra sé komin undir, og þá dugi blessunarlega engan veginn lengur að grafa sorpið undir sig, heldur færa það í annað nýtanlegt mót í staðinn, en þá eru þar ráðandi greinilegir stórfelldir byrjunnarörðugleikar.

En meðan þetta er að ganga yfir þá mun þeim lærast að umgangast auðlindir sínar og umhverfi með öðrum hætti þar til aðferðir þeirra skerpist til mikilla muna, og það svo mikið að þau þurfi ekki lengur að vera að ruslast, og hvað þá að vera að tæma skyrið úr skyrdollunni við innkaupin til að auðvelda og flýta losun endurvinnanlegs úrgangs, en láta svo dolluna enda suður í kyrrahafi. En svona virðist mér hringrásarhagkerfið hafa nær virkað í raun, svo ekki er við reiðann og blótandi miðaldra karlmanninn að saka.

En með tímanum verða samfélögin að öllum líkindum meir umbúðalaus og hlutum verði mjög líklega eytt á staðnum.