Steinrunni kirkjuklumpurinn á efstu hæð Rekavíkur

Um hundrað ferðamenn við Hallgrímskirkju, og flestir af þeim, eða ef til vill einungis slatti að mynda kirkjuna, sem er ljót og hæfir ekki einu sinni innihaldinu á nokkurn máta nema þá heimsins bábilju og sýndarljóma, auk hinu steinrunna og upphafna manns orði.

Hyskið líklega að fara að taka lyftuna upp til að virða fyrir sér ósómann sem jesú hafnaði.

Slíkt er statt um kirkju viðrinið í belgíska ESB krembullinu í 101. Steinklumpur sem laðar að sér selfie þyrsta kynslóð, nema rekvíking í leit að sjaldséðum setu bekkjum í rekavíkinni sem elur af sér hrakhóla kynslóðir.

Trúar hyski

Einhver á vegum jesú eitthvað helvítis krists trúfélags á allra þjóða ESB kvikinda torginu í dag, Hlemmi, og þurfti ég að vísa honum mjög ókurtleysislega frá enda þoli ég ekki svona framkomu hjá fólki.

Byrjar á því að heilsa manni og því að næst að spyrja hvernig maður hafi það.

En ég vissi strax af erindum mannsins enda er hægt að þekkja þetta trú hyski frá öllum öðrum, svo ég brást mjög illur við áður en hann gat byrjað að dæla dellunni út úr sér.

Hefði átt að taka af mér beltið og hirta hann. Ég er heilagur helvítin ykkar og krefst þess að þið séuð hrein og bein. Varst þú hreinn og beinn í framkomu þinni helvítið þitt? Því næst hefði ég slegið hann með beltinu og sagt svo viðurstyggðunum að hypja sig frá augsýn minni.

Þið skuluð bara reyna næst helvítin ykkar hefði ég svo hreytt út úr mér.

Ofsögur af Jesú

Það sem er vitað um Jesú, eða það sem var allavega skráð niður um Jesú, og kemur fram í Nýja testamentinu, er í rauninni ekki nógu mikið til að það geti verið mönnum hollt að gerður sé úr því sérstakur lærdómur. Því þá er hætta á því að gert verði of mikið úr frásögnunum af Jesú og þær jafnvel túlkaðar fram úr öllu hófi svo þær hreinlega misfarist.

Svo eru þessar oft oftúlkuðu og mistúlkuðu frásagnir haldið að börnum og jafnvel með þeim hætti að frásögnin breytist enn meir.

Það er því vafasamt að Jesú hafi með þessu verið almennt gerður að einhverju allt öðru en efni standa í rauninni til.

Ég sjálfur gæti eins oftúlkað ýmsar frásagnir um hann og kallað Jesú fyllibyttu og jafnvel fylliraft og ólátabelg og grimdarsegg mikinn.

Undarleg þögn um Jesúm Krist

Hinn eini sanni guð veit mjög líklega ekki af mönnunum

Fyrir mér er guð varla til, er ekki til staðar neinsstaðar. Neinsstaðar þýðir þó ekki endilega að guð gæti ekki verið til, heldur sé einfaldlega allavega ekki til staðar, og væri þetta líka guði ómögulegt, væri í raun andstætt eðli slíkrar veru að vera til staðar í sköpuninni með einum eða öðrum hætti.

Þess vegna geng ég út frá því að guð sé ekki að verki neinsstaðar þar sem hægt væri að vita af honum og hægt að læra að þekkja hann. Enginn getur því gert sér grein fyrir eða þekkt guð því það væri einungis fálm eitt.

Það má því afskrifa með öllu allar þær hugmyndir eða nær allar sem fyrirfinnast um guð hinn eina.

Afmyndir Guðs

Það er meira líklegra að veruleikinn sé komin meir eða minna undir einhverskonar öngum eða afmyndum af guði heldur en hinum eina og sanna guði ef hann væri þá í rauninni til.

En þetta væru ekki hreinar afmyndir og varla ekki einu sinni afmyndir, heldur fremur angar, en ég mun samt kalla þetta oftast afmyndir í erindi þessu þó það sé ekki rétt.

Það getur verið að afmyndirnar eigi sjálfar afmyndir af sér sjálfri, og koll af kolli, og anga sem nái inn í okkar veruleika.

Og þá væri afmyndunin orðin nokkuð mikil og afmyndirnar þynnst enn meir út. Og þetta getur útskýrt ákveðinn veruleika. Það eru ákveðnir ferlar í gangi í veruleika okkar eða í alheiminum sem eru tilkomnir vegna þessara útþynntu afmynda en ekki hins eina sanna guðs.

Gömlu (g)óðu guðirnir

Þarna geta líka gömlu “góðu” vel þekktu guðirnir komið inn í myndina, eða afmyndina. En þetta eru eiginlega hugmyndir fólks um guð frekar en að vera guðirnir sjálfir eins og þeir væru, því hugmyndirnar eru mjög ófullkomnar og nánast alrangar, en veruleiki afmyndanna, eða afmynda afmyndanna sem hugmyndirnar byggðust á samt til staðar.

Flest af helstu trúarbrögðum heims hverfast síðan um þessar afmyndir guðs í stað hins eina sanna guðs, ef hann væri þá til. Og mest allar kennisetningar þeirra byggja á vonum og væntingum forn og miðalda kúlturs manna sem tignaði afmyndir guðs.

Guðshugmyndir þeirra eru því að mestu leyti tilbúningur sem eiga jafnvel lítið sem ekkert við um afmyndir guðs, því þetta eru fornar og ýktar hugmyndir sem voru færðar í búning til að svala þörfum og þrám fornmanna, og á því máli sem tíðkaðist í menningu þeirra.

Merkingar einar

Og enn í dag er þessi forna arfleifð haldið uppi í samfélagi eins og því íslenska sem ætti í rauninni að vera komin yfir þessa arfleifð. Að hafa hafið sig upp úr þessum hugmyndum fornaldar hugsunnarháttar sem gaf hlutum merkingu sem eiga ekki lengur við, því þeir gætu vísað á hluti sem eiga sér aðra merkingu í dag ef einhver væri.

Erkiengill á til að mynda ekki lengur við, og armleggur guðs síður, og er bæði tvennt orðtök og merkingar fornaldar yfir hluti sem voru meira raunverulegri á þeim tímum heldur en þeir geta verið í dag.

Armleggur guðs hafði með öðrum orðum bæði merkingu fyrir fornmönnum og eins vísaði það á ákveðinn raunveruleika fyrir þeim, en ætti að vera síður raunverulegri í dag af því hlutunum ætti að vera gefin önnur og hæfari merking í dag.

Flestir trúaðir og andlega sinnaðir halda hinsvegar ennþá að þó nokkru leyti í þessar merkingar, og fyrir sumum þeirra væri þetta ennþá raunverulegt.

Og þarna koma gallar trúarlegrar iðkunnar í dag í ljós, því merkingar þeirra eiga oftast ekki við um raunveruleikann.

Væntingar manna til guðs missa marks

Meginþráðurinn í trúarlegri iðkun byggist oft að meginhluta á tilfinningum, oft reyndar uppbyggilegum og heiðarlegum, en þegar vonir og væntingar trúarlegrar iðkunnar eru færðar yfir á guð, þá missir það marks, nema þó fyrir mönnunum, því hjá guði, þá fær það ekki neinar viðtökur, því það er engin guð sem veitir slíku viðtöku, guð heyrir hvorki né sér það, hvort sem guð væri til eða ekki. En hugsanlega gætu þó einhverjar útþynntar afmyndir afmynda afmynda afmynda guðs gert það, það að vita af þeim.

En afmyndirnar bregðast samt ekki við. En það er þó hugsanlegt að ákveðnir kraftar sem stafi frá þeim gætu mætt þessu með einhverjum hætti og meðhöndlað eftir því.

Guð er engin verndari og eigi heldur hans afmyndir 

Semsagt þá taka ekki einu sinni guðirnir eða afmyndir afmynda þeirra þátt í lífi mannanna með einhverjum hætti, en kraftar þeirra og lögmál eru samt að verki og ná inn að okkar veruleika.

Guð er semsagt engin verndari, og tekur engann þátt í lífi og tilveru mannanna, né mannkyns eða jarðar. Hann skóp heldur ekki heiminn né mennina né nokkuð annað á jörðu. Jörðin og allt sem er á henni skiptir því engu máli fyrir guði.

Ekki einu sinni afmyndir guðs gera kröfur til mannanna

Guð gerir því engar kröfur til mannanna né afmyndir hans. Það eru hinsvegar mennirnir sjálfir sem hafa gert kröfur til sjálfs sín.

En afmyndir afmynda afmynda afmynda guðs gætu hinsvegar mjög líklega hafa komið því til leiðar, af því útþynntu afmyndirnar hafa stundum þjónað því hlutverki að vera uppalendur viti borinna tegunda og samfélaga þeirra, að vera eins og barnfóstrur við vöggur mannanna, og þá hafa það oft verið kraftar þeirra, eða næstum afmyndir afmynda kraftanna sem hafa ruggað vögunni til og frá og sungið brjóstmylkingunum vögguljóð.

Þetta er semsagt ekki verk guðs, að rugga mönnunum í vöggu þeirra og kenna þeim mannasiði, heldur verk niðursneyddra og útþynntra krafta afmynda guðs.

Mennirnir eiga því að fara vakna upp og leggja af þennan barnaskap, og taka af sér ungbarna svuntuna og fleygja frá sér pelanum.

Og þegar það gerist, þá munu afmyndir guðs rakna hægt og bítandi upp fyrir mönnunum og afmyndum guðs fækka fyrir þeim. Og þá verður engin afmynd lengur sem ruggar vöggu þeirra til og frá.

Hvað er á dagskránni

Þegar ferðalangurinn kom gangandi niður götuna og varð smá hverft við þegar hún kom að inngangi gistiskýlis fyrir heimilislausa og sá þar húsnæðisleysingja við innganginn.

Konan hafði fengið sér í hausinn nokkru áður og var því ilhlý af ódýru andlegu eldsneyti sem lék um vit hennar og æðar.

Gekk hún því eins og á skýjum í átt til húsnæðisgemlinganna og spurði á ensku hvort þeir væru heimilislausir: “are you homeless my poor pupils?”

Og þá litu allir húsnæðisgemlingarnir til hennar og kinkuðu kolli. Nema einn af þeim sem vissi í hvað stefndi og lét tunguna út úr sér ganga eins og eðla væri, og hrifsaði því til sín konuna með tungu sinni og slengdi henni umsvifalaust inn um munn sinn og niður háls og maga með miklum látum.

Hinir gemlingarnir vissu ekki hvaðan á sig stóð veðrið, eins og hugur þeirra hefði orðið fyrir einhverskonar tímaskekkju og vissu því ekki hvað hefði gerst og litu bara spyrjandi augum á hvorn annan. Nema einn sem stóð þar allsgáður sleikjandi um munn sér.

Sagði þá einn húsnæðisgemlinganna við hann: “I saw what you did there”. Og þá leit sá sem sem sleikt hafði um munn sér á hann hikandi og furðaði sig á því að hann hafi séð hvað hann hafði gert, og sagði þá við hann mjög illur á svipinn “there is even more where I come from you pitty boy. It will blow your head off in an instant and get you really fucked up”.

Og þá sagði húsnæðisgemlingurinn við hann: “yes please, I would really like to taste that shit. Just seeing you licking your mouth like you did makes me really excited for what’s coming”.

Máltíða eða rétta appetizer

Það er voðalega gott að komast í nálægð við Drottinn hérna í miðbænum þar sem Hallgrímskirkja er. Kannski þá að maður geti loksins lagast í öxlinni og fundið góða veitingastaði í bænum. Geta staðið hér í hæstu hæðum í góðum félagsskap og notið leiðsagnar Drottins um alla þessa menus með appetizers/starters, main dishes og desserts.

Tveir dishes eru nóg segir Herrann, en þrír á sparidögum vikunnar, og fjórir á helgidögum hennar, mælir hann umsvifalaust svo fyrir og jánkandi til manns.

Ef það er eitthvað sem getur talist til hollmetis þá er það staðföst hollusta Drottins sem uppfyllir lyst manns og mælir fyrir því sem manni er fyrir bestu.

Var þetta ekki annars þannig að það skipti meira máli hvað maður léti út úr sér heldur en því sem maður léti ofan í sig?

En mér finnst þó skipta heldur meira máli hvað maður hafi í sér, því það er það sem manneskjan stendur af.

Það er hægt að neyta óhollmetis og verða meint af. Eða mæla ósiði og verða sóðalegur um munn sér. En þegar allt kemur til alls, þá dæmist manneskjan venjulega af því sem býr í henni sjálfri. Ef hjartað er sterkt og gott þá eru líkur á því að maður sé nokkuð heilsuhraustur á því sviði, hlý manneskja og lítið kulsækin. Tennur þurfi að vera skjannahvítar svo stíft og breitt brosið fái notið sín.

Að vísu skiptir það ekki síður máli hvað manneskjan láti ofan í sig, eða láti úr sér, því það geti óhreinkað hana. Eins og að gæta hófs í kaffidrykkju vegna nýrnanna, og að þurfa vanda orðabeitingu sína gerfitannalaus.

Ég leita ráða hjá Herranum og hann bregst við með undursamlegum ráðum, hvur leiðir hvorn er þó annað mál, en ég læt þó ekki að mér hæða mæli ég til hans og kippi í bandið. Stilltu þig nú, fimmta dishinn skal eg fá hvað sem raular og tautar, gættu nafnsins tu arna, félagi eða ekki félagi, er undir mér komið.

Guð kristinna hefur haldið sig einungis á bréfsnepplum í þúsundir ára

Biskupinn og þöggun guðs kristinna.

Það er hægt að segja ýmislegt þögguninni til varnar, en það er allavega eitt sem stendur upp úr í því sambandi og það er þessi þögn sjálfs guðsins í meir en tvö árþúsund.

Og þá er manni nær að spyrja hvar guðinn eiginlega sé.

En ég skal þó reyna að geta mér til um það. Guðinn er nefnilega að finna í gamla testamentinu, en hvergi annarsstaðar, og það er þess vegna sem það beri ekki neitt á honum út fyrir gamla testamentið.

Ég er síðan alveg viss um að guðinn eins og honum er lýst í gamla testamentinu sé í rauninni ekki guð af neinum toga, og hvað þá hinn eiginlegi guð.

Þetta er einfaldlega heilaspuni fólks sem styðst síðan við og byggir á heilaspuna annarra.

Og með þessu hefur síðan sannarlegum guði eða sannarlegri guðs ímynd verið enginn greiði gerður og skýrir að mestu leyti þöggunina á úr sér gengnum guði kristinna á okkar tímum.

Guð kristinna var því óréttmætur guð löngu áður en kristindómur kom til sögunnar, og varð það síðan enn meir eftir því sem þessum forna guði hefur verið haldið uppi. Eins og hann hafi verið klipptur úr gamla testamentinu og veifað fram eins og úr sér gengnu og skemmdu bréfsneppli og það öld eftir öld, því það er ekkert annað sem liggur þar á bak við nema falskar hugmyndir um guð sem ná aldrei að lýsa sannarlegum guði.

Þessi guð er því ekkert nema þögnin og kristnir ná aldrei að vekja hann upp nema lágkúruna í sér sjálfum, og það er í raun það sem kristnir gera, og guðinn þeirra verður því einungis enn lágkúrulegri fyrir vikið.

Ekki vinsælt að nefna nafn guðs