Bar dúsa við árangur erfiðis síns

Eru hinir mikilsmegandi í samfélaginu og sem því stýra, svo upptekin við að njóta árangurs erfiðis síns að halda mætti að þau væru að bar dúsa við það, og gleymdu því stami og stunum fólksins í keng um sitt?

Ég efast reyndar um það, af því þetta er eftir allt saman siðað og iðið fólk og duglegt, þannig að ef til vill er eitthvað annað sem valdi því að samfélagið sigli brátt í strand, eða að það séu aðrar veigameiri orsakir því að baki.

Auðvitað er það svo, eins og til að mynda hugsanlega sú hugmynd að þeim gæti vantað samhæfða stjórn til að styðja á bak við framkvæmdir sínar, og því hafi framkvæmdagleðin hugsanlega ráðið of mikið förinni á kostnað þeirrar yfirsýnar sem þarf að vera til staðar, og gæti séð fyrir þá stefnu sem allt iðandi athafnalífið væri að taka, og í hvað stefndi sem þyrfti að varast og sveigja hjá.

En það eru auðvitað aðilar sem gera eitthvað svipað, er það ekki?

Eða þá að margir samverkandi þættir hafi orðið flóknari fylgjandi breyttu og síviðameiru alþjóðaskipulagi og hafi leitt til sívaxandi vandamála sem annaðhvort eru of mikil eða of flókin til að fá úr þeim leyst, og að það væri hreinlega rof á samningum og samkomulagi að svo gjöra.

En svo eru það aðrir þættir, og það eru hagsmunir aðila sem hafa í rauninni yfirsýn yfir þetta mest allt, en þetta eru ekki stjórnvöld eða vel þekkt alþjóðasamtök. Og þar mætti ætla að stýringin liggi. Eða gerir hún það?

En ef ég segi sem svo að hún geri það ekki, og því hafi stýringin einungis ráðist af öðrum þáttum sem tilgreindir voru hér áður og væri stefnuleysi, eða frekar sívaxandi vandamál, og alþjóðasamvinna og samningar sem gerðu stýringuna flóknari og því stefndu þjóðfélög eins og Ísland hraðbyri að feigðarósi miðað við fyrirliggjandi vandamál sem eru lýðveldinu algjörlega til háborinnar skammar og það svo mikið að það hefði þurft að lýsa yfir herlögum á landinu til að setja óreiðunni stólinn fyrir dyrnar og taka fyrir óskunndan í eitt skipti fyrir öll sem valdið hafi skemmdum á íslensku þjóðfélagi og ég ítreka að sé lýðveldinu til háborinnar og svívirðilegrar skammar.

Ef þetta gerist ekki, þá mun enn meiri ógæfa falla yfir ónýtis lýðveldið og ónýtis þjóðar ræksnið svo af hljótist mikil eyðilegging af.

Gera þarf því það sem þurfi að gera og eigi spyrja klink eða pest að því.