Guð kristinna hefur haldið sig einungis á bréfsnepplum í þúsundir ára

Biskupinn og þöggun guðs kristinna.

Það er hægt að segja ýmislegt þögguninni til varnar, en það er allavega eitt sem stendur upp úr í því sambandi og það er þessi þögn sjálfs guðsins í meir en tvö árþúsund.

Og þá er manni nær að spyrja hvar guðinn eiginlega sé.

En ég skal þó reyna að geta mér til um það. Guðinn er nefnilega að finna í gamla testamentinu, en hvergi annarsstaðar, og það er þess vegna sem það beri ekki neitt á honum út fyrir gamla testamentið.

Ég er síðan alveg viss um að guðinn eins og honum er lýst í gamla testamentinu sé í rauninni ekki guð af neinum toga, og hvað þá hinn eiginlegi guð.

Þetta er einfaldlega heilaspuni fólks sem styðst síðan við og byggir á heilaspuna annarra.

Og með þessu hefur síðan sannarlegum guði eða sannarlegri guðs ímynd verið enginn greiði gerður og skýrir að mestu leyti þöggunina á úr sér gengnum guði kristinna á okkar tímum.

Guð kristinna var því óréttmætur guð löngu áður en kristindómur kom til sögunnar, og varð það síðan enn meir eftir því sem þessum forna guði hefur verið haldið uppi. Eins og hann hafi verið klipptur úr gamla testamentinu og veifað fram eins og úr sér gengnu og skemmdu bréfsneppli og það öld eftir öld, því það er ekkert annað sem liggur þar á bak við nema falskar hugmyndir um guð sem ná aldrei að lýsa sannarlegum guði.

Þessi guð er því ekkert nema þögnin og kristnir ná aldrei að vekja hann upp nema lágkúruna í sér sjálfum, og það er í raun það sem kristnir gera, og guðinn þeirra verður því einungis enn lágkúrulegri fyrir vikið.

Ekki vinsælt að nefna nafn guðs