Ýta burtu hinum afskiptalausu og fá nýtt blóð á maskínuna

Það verður að finna húsnæði fyrir flóttafólkið með öllum þeim ráðum sem í boði eru. Þaulkanna alla möguleika. Nýta öll möguleg pláss og allar lausnir.

Þetta eru bara nokkur þúsund, eins og er.

Íbúar á landinu sem glíma við húsnæðisskort á markaðnum, og eru vísast mörg þúsund og fer sí fjölgandi, eiga hinsvegar auðveldara með að nálgast lausnir, enda ætti það að vera orðið þaulreynt markaðnum svo jaðri við óþoli.

Heimilislausir hinsvegar, sem eru mörg hundruð og fer sí fjölgandi, er fólk sem hefur ekki náð að fá leyst úr sínum málum, og er að mestu leyti fólk með flóknar þarfir, sem verða einungis flóknari eftir því sem á líður,

Skal huga að þessu fólki meir en flóttafólki? Skal ekki gæta bróðurs síns, hvar sem hann er að finna, og fá lífi hans betur framgengt en ólukkufólks á landinu? Þúsundir manna á móti þúsundum. Skal upp á milli þeirra gera? Þvílíkir þjóðernisssinnar getur fólk verið.

Þessi sömu mistök gerði minn morski faðir. Flóttafólkið í Noregi hafði fengið allt upp í hendurnar frá níunda áratugnum meðan gamla fólkið var svo látið sitja á hakanum eða látið liggja í eigin saur og spýju. En svona geta þjóðfélögin orðið, og þá þarf að hreinsa upp spýjuna og sorann og auka flóruna í samfélaginu, sá nýjum gróðri og fá nýjan vöxt.

Fjölbreytileikinn er því fyrir öllu, og ryðja þarf því illgresinu í burtu, jafnvel alveg út fyrir, í ystu myrkur handan grafarbakkans, eða fjöldagrafar eftir þörfum, eða fjölda líkbrennslu.

Annars ætti ólukkufólkið að hætta að kveina og hafa í sér manndóm til að snúa niður á leið í sókn, og gera það sem menn þurfa að gera, og reisa sér bragga. Og hvar þá mætti spyrja. "En hvar þá" er orðin leiðitöm setning, betra að segja "byggjum bragga" og þá verða málin leyst með því að láta verkin tala og ekki einungis látin verða braski að bráð.

Spyrjið svo í staðinn, óreiðufólk, hvað þið getið gert fyrir stjórnvaldið, en ekki hvað stjórnvaldið geti gert fyrir ykkur.

Þið sem étið það sem úti frýs, komið því inn í hlýjuna svo þið getið tekið stakkaskiptum og þýðst. Farið því úr görmum ykkar í einsleita og reglulega stakka, og spyrjið hvað þið eigið að gjöra. En ekki þú, heldur við, "hvað eigum vér að gjöra yðar Herra" og þá munu akrarnir blómstra af samvinnu ykkar og hollustu og afraksturinn út sendur verða.

Þarf að fara að reisa neyðarbúðir á landinu

Það ætti að fara að reisa neyðarbúðir á landinu og væri það fyrst og fremst vegna ástandsins á leigumarkaðnum og vegna flóttafólks og eins líka af öðrum ástæðum sem eru í aðsigi.

Neyðarbúðirnar yrðu hafðar út fyrir byggðir og yrðu færanlegar og mættu vera margar og misstórar og geta sérhver þeirra hýst að lágmarki 500 manns og allt að nokkur þúsund þannig að þær gætu hýst til samans meir en tugþúsund manna.

Mætti flokka fólkið í sérstakar búðir eða afmörkuð svæði innan þeirra svo þörfum þeirra væri hægt að sinna nógu skilvirknislega. Fólk sem kæmist ekki á leigumarkaðinn væri haldið sér, flóttafólki haldið sér, og nýaðfluttu fólki sömuleiðis haldið sér.

Eins þyrfti að hafa hraðneyðarbúðir sem hýst gætu mörg tug þúsunda til viðbótar og yrðu reistar þegar íbúar hefðu þurft að yfirgefa húsnæði sitt vegna náttúruhamfara eða eyðileggingar af völdum hernaðars eða innrásar.

Það er í raun knýjandi þörf á þessu, allavega í tilviki ástandsins á leigumarkaðnum og eins vegna mikils aðstreymis flóttafólks til landsins sem á mjög líklega eftir að fara vaxandi á næstu árum.

Líkurnar á innrás inn í landið eða árás á það eru þó ekki miklar en það verður að gera ráð fyrir því að yfirvofandi heimsstyrjöld gæti haft óbein niðurbrjótandi áhrif á innviði landsins og byggðir manna með þeim afleiðingum að byggingar yrðu ekki lengur búsetuhæfar.

Guð kristinna hefur haldið sig einungis á bréfsnepplum í þúsundir ára

Biskupinn og þöggun guðs kristinna.

Það er hægt að segja ýmislegt þögguninni til varnar, en það er allavega eitt sem stendur upp úr í því sambandi og það er þessi þögn sjálfs guðsins í meir en tvö árþúsund.

Og þá er manni nær að spyrja hvar guðinn eiginlega sé.

En ég skal þó reyna að geta mér til um það. Guðinn er nefnilega að finna í gamla testamentinu, en hvergi annarsstaðar, og það er þess vegna sem það beri ekki neitt á honum út fyrir gamla testamentið.

Ég er síðan alveg viss um að guðinn eins og honum er lýst í gamla testamentinu sé í rauninni ekki guð af neinum toga, og hvað þá hinn eiginlegi guð.

Þetta er einfaldlega heilaspuni fólks sem styðst síðan við og byggir á heilaspuna annarra.

Og með þessu hefur síðan sannarlegum guði eða sannarlegri guðs ímynd verið enginn greiði gerður og skýrir að mestu leyti þöggunina á úr sér gengnum guði kristinna á okkar tímum.

Guð kristinna var því óréttmætur guð löngu áður en kristindómur kom til sögunnar, og varð það síðan enn meir eftir því sem þessum forna guði hefur verið haldið uppi. Eins og hann hafi verið klipptur úr gamla testamentinu og veifað fram eins og úr sér gengnu og skemmdu bréfsneppli og það öld eftir öld, því það er ekkert annað sem liggur þar á bak við nema falskar hugmyndir um guð sem ná aldrei að lýsa sannarlegum guði.

Þessi guð er því ekkert nema þögnin og kristnir ná aldrei að vekja hann upp nema lágkúruna í sér sjálfum, og það er í raun það sem kristnir gera, og guðinn þeirra verður því einungis enn lágkúrulegri fyrir vikið.

Ekki vinsælt að nefna nafn guðs

Tilgangurinn mjög líklega að draga úr lesskilningi

Áhersla á aukinn leshraða barna gæti haft á sér meir en vafasamar hliðar, og jafnvel annarleg markmið. Það hefði allavega ekki komið mér á óvart ef tilgangurinn væri fremur að draga úr lesskilningi barna svo auðveldari yrði að hafa hemil á einstaklingunum, og það langt fram á fullorðins ár þeirra.

 

Það virðist eins og það sé ekki einungis verið að leggja áhersla á aukin leshraða barna þegar það eigi við, heldur aukna áherslu á leshraða, þannig að hraðinn verði almennt meiri hjá sem flestum, hvort sem raunveruleg þörf hefði verið á því eða ekki.

 

Þetta hefði hentað yfirvöldum og finnst því þetta vera mjög líklega tilfellið, og sérstaklega hvers eðlis yfirvöld séu, og við hverju megi búast frá þeim, því þeim má alls ekki treysta, yfirvöld eru ekki öll þar sem þau eru séð.

 

Í skásta falli gæti tilgangurinn hugsanlega verið sá að auka afköst námsfólks í námi sínu svo námsmarkmiðin hefðu skilað sér betur og nemandinn náð betri árangri, og hefði ekki einungis gagnast sjálfum nemandanum heldur líka samfélaginu í leiðinni.

 

En á bak við þetta gæti falist sá ókostur, að aukinn leshraði hefði getað dregið úr getu eða vilja, eða áhuga fólks á að greina betur þýðingu texta sem lesin er, og hefði þarfnast meiri athygli og ígrundunnar, eða hefði mátt gera ákveðnar kröfur til lesandans um skilning á því sem hefði falist í textanum.

 

Það eru því auknar líkur á því að aukinn leshraði geti haft þessi áhrif hjá fólki og hefði getað fylgt því langt fram á fullorðins ár þess ef það hefði ekki verið byrjað að temja sér nægilega góða lesningu.

 

Og þetta er það sem ég átti við í byrjun þessa erindis, og að þetta virðist eiginlega vera tilfellið hjá stórum hluta fólks í dag, og ég held að aukinn leshraði sé varla ábætandi í þessum efnum.

 

Það er líka mjög grunsamlegt að verið sé að gera auknar kröfur til ungs námsfólks í dag um aukinn leshraða, því þá er eins og það sé verið að ýta einstaklingnum út í undirlægjuhátt. Að vera gegn og hollur þjóðfélagsþegn þegn, ef til vill svo þjóðfélagið virki betur þegar þegnarnir meðtaki betur það sem yfirvöld vilja halda að þeim.

 

Það er eitt í þessu líka, og það er að texti á sumum erlendum fréttamiðlum sem íslenskir fjölmiðlar hafa oft eftir, eru átakanlega einfaldir eða með of stuttum málsgreinum sem gera lesturinn þess meir erfiðari þegar hann hafi lítið sem ekkert innihald. Og þá er spurning hvort þetta sé ekki einn af liðum þessa prógrams.

Ilmur reif blaðið frá skólanum